Izvori zdravlja i dugovečnosti (2): Lečilište okruženo svetinjama
Zbog velikog priliva gostiju moralo je da se izgradi još zgrada za smeštaj, novi restorani i kupatila. Najpre je podignuta vila "Kraljevo" koja je imala više od 100 ležajeva, zatim hotel "Žiča" i još nekoliko kuća, kao i mineralno kupatilo.
Donet je prvi regulacioni plan koji je odvajao turističku zonu i banjsko lečilište od ostalog dela naselja. Sagrađen je 1924. novi bunar koje je zajedno sa starim snabdevao Banju sve do 1948. godine.
Posle Drugog svetskog rata otvoreno je novo zimsko kupatilo sa 13 kada što je omogućilo banji da prima posetioce i preko zime. Hotel "Žiča" je 1953. proširen novim spratom i restoranom, a nešto kasnije je obnovljen i centar za rehabilitaciju.
Početkom 70-ih u Mataruškoj Banji je moglo da boravi u isto vreme oko 1.300 gostiju.
U blizini Mataruške Banje nalaze se i neki od najznačajnijih spomenika srpske istorije i kulture.
Pre svega, to je manastir Studenica, zadužbina rodonačelnika prve srpske države vladarske dinastije Stefana Nemanje.
Tu je i Žiča, zadužbina prvog srpskog kralja i srednjeg Nemanjinog sina, Stefana Prvovenčanog.
Pažnju turista, ali i naučnika i dan-danas privlači srednjovekovni grad Maglič. Podigao ga je najverovatnije kralj Stefan Uroš u 13. veku, a pre nekoliko godina je preuređen i pretvoren u muzej srpskog srednjovekovlja.
Najstariji sat
Studenica je podignuta krajem 12. veka u pustom predelu "koji beše lovište zverova", i posvećena je Bogorodici. U ovom manastiru je njegov ktitor Nemanja primio monaški postrig i ime Simeon, a njegov najmlađi sin, potonji Sveti Sava, preneo je mošti Svetog Simeona iz Hilandara u Studenicu gde počivaju i danas.
Pod Savinom upravom Studenica je postala politički, kulturni i duhovni centar srednjovekovne Srbije, a o njoj su se u narednim vekovima usrdno brinuli i ostali nemanjićki vladari. U Studenici se nalazi se i najstariji srpski časovnik, sunčanik kod koga senka umesto na brojke pada na slova.